Wiemy nie od dziś, że komisje śledcze są dla wielu polityków szansą zaistnienia. Częściej przypominają show niż prawdziwe rozwiązywanie problemów.
Poniedziałkowe posiedzenie komisji śledczej również nie było wolne od żartów czy uszczypliwości. Przyznać jednak trzeba, że przebiegało w dość kulturalnej atmosferze.
Przed komisją śledczą ds. VAT stanął szef RE Donald Tusk. Przesłuchiwany był nie tylko przez posłów z obozu władzy, ale również przez członka komisji z PO, Zbigniewa Konwińskiego. Podczas przesłuchania poseł Platformy przypomniał politykom PiS, że oskarżając jego formację o sprzyjanie przestępcom VAT-owskim, zapomnieli, że sami głosowali za nowelizacją ustawy, o której dziś mówią, że sprzyjała przestępcom.
Chodzi o przyjętą w 2008 roku nowelizację, zgodnie z którą zniesiono tzw. 30 proc. sankcje VAT. Do czasu przyjęcia tej nowelizacji możliwe było nakładanie kar na podatników, którzy naruszali przepisy czy też się pomylili. Dziś PiS uważa, że właśnie ta nowelizacja przyczyniała się do powiększenia luki VAT.
Podczas przesłuchania Konwiński zauważył, że: „za tym projektem, który miał się przyczynić do grabieży, mówiąc językiem paskowym z TVP Info, 250 miliardów, głosowali pan minister Błaszczak, Antoni Macierewicz, Beata Szydło, Tchórzewski Krzysztof, Ziobro Zbigniew”. I dalej dodał: „Można wyciągnąć z tego wniosek, że np. Beata Szydło uczestniczyła w grabieży 250 mld zł”.
Na to Donald Tusk, będący w dobrej formie intelektualnej, stwierdził:
„Jestem przekonany, że TVP zgodnie z wysokimi standardami przekaże te informacje dokładnie, jak wygląda sprawa sankcji”. A po chwili dodał: „Żartuję sobie trochę”.
Na koniec jednak z ust szefa RE padły mniej śmieszne słowa:
„Dzisiaj ofiarami mogą być wasi poprzednicy, jutro ofiarami takiego myślenia będziecie wy, a tak naprawdę ofiarą będzie Polska. Takiego nieustannego ścigania się nawzajem. A pretekst zawsze się znajdzie. I to jest moja uwaga, którą dedykuję wszystkim”.
O innym łajdaku nie możemy zapominać – o Ziobrze.
Zdążyliśmy się już przyzwyczaić, że obecna władza co rusz łamie granice normalnej debaty politycznej, jednak to, co działo się w ostatnich dniach w kwestii szykowanego przez Ministerstwo Sprawiedliwości pozwu przeciwko profesorom Uniwersytetu Jagiellońskiego przeszło wszelkie oczekiwania. Abstrahując już od faktu, że przeciwko prawniczym autorytetom stają często marni magistrzy, którzy z trudem ukończyli aplikacje prawnicze, sam zamiar pozwania naukowców za napisanie subiektywnej opinii prawnej na temat fatalnej nowelizacji kodeksu karnego jest wydarzeniem bez precedensu.
Na resort Zbigniewa Ziobry spadły gromy ze strony środowisk naukowych i mediów. Jeszcze dziś rano wydawało się, że buta jednak wygra i pozew zostanie złożony. Przecież w Polsce PiS nie wolno władzy krytykować, ani publicznie podważać jej prawdziwych motywów.
Minister sprawiedliwości i prokurator generalny musiał sobie jednak przypomnieć, że w procesie przejmowania kolejnych instytucji państwa nie udało się jednak zdobyć kontroli nad orzecznictwem sądów, a ewentualna przegrana w sprawie mogłaby mieć miejsce w gorącym przedwyborczym okresie. Poinformował właśnie media, że w zasadzie to on tylko tak sobie żartował a resort wcale żadnych kroków prawnych przeciwko profesorom z UJ podejmować nie zamierza.
Kolejny raz siła Zbigniewa Ziobry okazuje się iluzoryczna…
I co najważniejsze. Naukowcy chcą pozwać Ziobrę.
„Kłamstwa mogą być bardzo użyteczne w kampanii wyborczej, ale mają swoje długie, długie konsekwencje”.
Wyznaczeni przez Jarosława Kaczyńskiego szefowie sejmowych komisji padają na retorycznym polu bitwy jak kawki. Ich pogromcą jest Donald Tusk. Wcześniej Małgorzata Wassermann oddelegowana została do zbadania afery Amber Gold, dostała do pomocy klowna Marka Suskiego. Może żałować, iż się zgodziła, bo jej kariera została zwichnięta, a miała duże ambicje.
Obecnie widzimy, jak wciry dostaje Marcin Horała, który szefuje komisji ds. VAT. Tusk punktuje go i posyła na dechy. Spektakl jest jednostronny i gdyby to był boks, Horała odesłany zostałby do narożnika już w pierwszej rundzie.
Przesłuchanie Tuska uzmysławia, że mamy dwie Polski. Nie tylko polityczne, jedną Polskę otwartą, ambitną, z różnymi mniej i więcej zdolnymi ludźmi. A z drugiej strony Polskę załganą, której patronuje prezes Jarosław Kaczyński, lgną do niego postaci, które nie mają większych talentów, acz chcieliby przeszwarcować się przez politykę i życie, jak wspomniani Wassermann i Horała.
Horała może i przygotował się do przesłuchania Tuska, lecz w nocy musiały dopaść go koszmary. Zapamiętamy go, iż do Unii Europejskiej zaliczył Lichtenstein i Andorę. Niespecjalnie to różni się od wiedzy Beaty Szydło, który nie wiedziała, kiedy to Polska wstąpiła do Unii Europejskiej.
Precyzyjnie Tusk wyłożył, o co chodzi w tych spektaklach: „Tu nie chodzi o żadne szukanie sprawiedliwości. Oni nawet nie wierzą w to, co mówią, w te zarzuty, które formułują. Wszystko podporządkowane jest wyłącznie propagandzie”.
Z pewnością Tusk to postać wybitna, ale także inne osoby pokonałyby takich ludzi jak Horała i Wassermann, czy też Mateusz Morawiecki. Albowiem kłamstwa obnażają ich mierność. Tusk: „Kłamstwa mogą być bardzo użyteczne w kampanii wyborczej, ale mają swoje długie, długie konsekwencje”.
Po PiS – czy to na jesieni, czy później – cały kraj będzie długo wychodził z tej traumy. Będziemy na nowo uczyli się, czym jest praworządność, co to Konstytucja, a w mediach publicznych dziennikarze na nowo formułować prawdę o faktach politycznych.
Depresja plemnika 
Reblogged this on Xerofas i skomentował(a):
Nie czas na konflikty opozycyjne, PiS jest do pokonania.